E alavetz me'n tornèi a la pòrta en plorant, e els amb mi. E ieu me n'eissí defòras, mas aiçò foc otra ma volontat. E la pòrta foc mout tòst clausa derrèire mi, e sí me'n tornèi ieu per là ont èra vengut, entrò a la sala, ont los demònis que m'encontrèron se'n fugiron davant mi aissí coma si me dobtesson fòrt. Los torments non me feron ponch ni gens de mal, tant que ieu venguí a la sala per ont passèi primièirament e venguèron-me a l'encontre los 12 òmes que avian parlat amb mi a {Ms fo 38r} l'anar, e lausèron mout nòstre Senhor que en aquel fòrt e sant coratge m'avia tengut. E aquí venc mon companhón que ieu non avia vist despuèis que èra intrat, lo qual per lo mal que avia passat èra fòrt pejorat, al qual, per la gràcia de
E adonc nos senhèron, e nos benesiron, e nos nos cochem lo plus tòst que poguem, e venguem assés avant entrò que trobem cap. E alavetz mon companhón e ieu forem tròp espaorits e torbats, pensant-nos que fossem enclauses. E adonc nos {Ms fo 38v} autres nos asseguem e preguem Dieu devòtament, que de tants perilhs nos avia deliurats, que nos volgués gitar d'aquest e deliurar. E aissí tots asseguts per lo lassec e per lo trebalh que aviam passat amb l'angoissesa que cascun se pòt pensar nos adormim, e en estant aissí, dorment velhant, venc un troneire assés grand, non pas tan grand coma foc lo primièr, e de fach nos revelhem, e mon companhón e ieu aguem mout grand paor, e trobem-nos a la pòrta per ont eram intrats e en la primièira fòssa. E estant en pensament ont èran aquels que nos avian meses dedins e nos devian venir quèrre del monestièr, foron venguts a la pòrta, e de fach que obriron la pòrta, els nos veguèron venir. Adonc forem receubuts amb grand gaug, e de fach forem menats a la {Ms fo 39a} glièisa, ont fesem nòstras oracions, segón que Dieu nos avia aministrat, ensems amb lor canongia.