Corpus of Electronic Texts Edition
Viatge al Purgatòri de Sant Patrici (Author: [unknown])

section 19

(Lo pont d'ifèrn)

Aladonc venguèron autres demònis que eissiron del potz, e venguèron {Ms fo 29r} drech a mi, e dissèron-me:
‘Qué fas tu aicí? Mon companhón t'a dich que aiçò èra lo potz d'ifèrn e t'aferma. Nòstra costuma es tostemps de mentir, per çò car nos decebem volentièrs per mentir e, a vertat a dire, tots aquels que nos poirem, nos decebrem. Aiçò non es pas lo potz d'ifèrn, mas nos t'i menarem.’

Grand tempèsta me fasian en disent, e enaissí me menèron los demònis luènh d'aquí, e venguí en un flum mout long e mout ample e mout pudent, e semblèc-me que fos tot de fuòc e de flama e de solpre embrasat, e tot aiçò èra plen de demònis. E aquels que m'i avian menat dissèron-me:
‘Lai te convén anar e passar per dessús aquest pont; tantòst, quand tu eissiràs, lo vent que geta l'autre flum te bufarà e te gitarà en aquest, e nòstres companhons que lai son te

p.40

prendràn e te cabussaràn dedins al plus priond. Mas {Ms fo 29v} el te convén esprovar abans quina via a sobre lo pont.’

Aquel pont avia en el tres causas que mout fan a dobtar. La primièira es que èra glaçat, car se el fos ample assés, a penas se poguèra òm tener dessús; l'autra es que el èra tan naut que mout èra dobtós e orrible a gardar; la tèrça sí èra que lo vent i corria aissí fòrt que negun non poguèra pensar lo bruch que fasia. Puèis me dissèron los demònis:
‘Si tu nos vòles creire, tu escaparàs d'aquest torment, car aiçò es lo darrièr que tu trobaràs. ’

E alavetz ieu pensèi que nòstre Senhor m'avia defendut e gardat, sí i montèi ardidament sobre lo pont. E plus anèi dessús e plus fori avant, plus lo trobèi ample e plus segurament anèi, com lo pont plus s'eissamplava d'una part e d'autra, aissí que òm {Ms fo 30r} i poguèra ben menar bèstias cargadas. Los demònis que aquí m'avian menat sí demorèron a la riba del flum, e quand veguèron que ieu me n'anava aissí segurament sobre lo pont, feron mout grand dòl e orrible e espaventable, que plus m'espaventèc e me fec mai de paor la orribletat de lor crit que non auria fach lo doble dels torments que ieu avia, aissí coma avètz ausit, passats. Ieu passèi tot otra lo pont aissí coma si negun non lo me defendés. E quand ieu fori ben avant, ieu regardèi lo flum e lo pont que ieu avia passat, e los demònis que m'aguèron laissat, que plus non me poguèron far mal.

Moutas causas

p.41

veguí en aquest purgatòri, las quals me foron vedadas de dire sus pena de mòrt, ni ja Dieu non vuèlha que per ma boca sian reveladas. Mais {Ms fo 30v} qui pensaria ben a las dolors ni als torments que lai son, e los auria tostemps en memòria en son còr, ni los trebalhs e las penas d'aquest mond, ni las malautias ni las paubretats non lor grevarian res, car tots los torments d'aquest mond non son sinón doças rosadas e doç mèl a regard d'aquels; ni negun non se delecharia fòlament ni carnalment ni en neguns autres delièchs d'aquest mond. E qui ben pensaria en aquests, aquels que son en religión, e als quals las religions son donadas, devon ben pensar quals ni consí son grands las penas d'ifèrn ni los torments ni las penas de purgatòri, car assés es plus leugièra causa sofrir la pena en aquest mond, lo còrs ensems amb l'arma, que quand convén sofrir o aver tantas de malas aventuras e tantas de dolors.

Totas vetz preguem {Ms fo 31r} Dieu nòstre Senhor que per sa grand misericòrdia, per sa gràcia e per sa doçor nos done e nos faça gràcia a passar e parvenir a la mout grand glòria e gaug de paradís, que tostemps dura sens falhir. E preguem per nòstres paires e per nòstras maires e per tots nòstres bons amics que son passats d'aquest sègle en l'autre, e son en aquests torments, que Jesú Crist, per sa gràcia, los ne vuèlha gitar. E tots aquels que pregàrias per aquests faràn o diràn, e tots aquels que almoinas ni bens faràn sian benesits

p.42

davant la fàcia de Dieu, car aiçò es lo plus grand besonh que els ajan que nòstre Senhor n'aja pietat d'aquels que lai son e caritat. E aiçò es una causa per la qual aquels que son tormentats en purgatòri son aleujats e deliurats dels torments, non pas aquels que son en ifèrn. Ara garde-se {Ms fo 31v} cascun que non faça causa per que lo convenga anar en aquel lòc, car aiçò es sens retorn e sens fi. Aquel Sénher que a totas causas en son poder nos garde tots e totas. Amén.