Mas los demònis me menèron en un autre camp, ont avia {Ms fo 23v} d'aquels dont ieu podia aver dòl e grand angoissa e pietat en mon còr. E lai avia tantas de gents que òm non las poguèra comptar: las gents jasian en tèrra sobre menuts clavèls en els ficats, ardents, que òm del cap entrò als pès non trobaria pas tant d'espasi per metre lo cap del det plus petit de la man. Aquels se planhian aissí coma gents que son près de la mòrt, e a penas podian els formar lor votz, e èran aissí coma los autres. E un vent ventava tan fòrt sobre els que los traucava tots; amb los torments los demònis i èran, que mout fòrt los tormentavan, e los batian tant cruselment que negun non poguèra veser piègs. Puèis me dissèron los demònis:
‘Aquests torments sofertaràs tu si tu non te'n vòles tornar.’
Mas no'i volguí consentir. Aladonc {Ms fo 24r} me gitèron en tèrra, e volguèron me tormentar aissí coma los autres, mas non poguèron, car ieu apelèi lo nom de Jesú Crist, e enaissí escapèi.