E adonc feron los demònis grand bruch, e se n'eissiron de la sala, e se partiron en moutas parts; mas assés ne demorèron amb mi, e aquels que amb mi demorèron me tirèron per una tèrra gasta mout longament. Aquela {Ms fo 21v} tèrra èra negra e tenebrosa, e jamai non veguí sinón los malignes esperits que me rossegavan per lo mièg d'aquela tèrra; e vent a-i fòrt suau, aissí que a penas lo podia òm ausir; mai el m'èra semblant que lo vent me passés e me trauqués tot lo còrs, que mout me grevava.
E d'aquí los demònis me menèron devèrs orient, là ont lo solelh se lèva als plus longs jorns de l'estiu. E quand forem un petit avant, els me tornèron là ont lo solelh se lèva als jorns de l'ivèrn, e venguem a la fin del mond, e aquí ausigui cridar e plorar e gemir e plànher moutas personas tan doloirosament e tan durament que me semblava que totas las gents del mond i fosson ajostadas per far dòl: e ont mai anavam avant, plus fòrt las ausia e entendia lor grand dolor. E d'aquí venguem en un long camp plen {Ms fo 22r} de dolor e de caitivitat; e èra tan long que non podia veser la fin, tant èra long. E aquí avia òmes e femnas de totas e divèrsas estats, que jasian en
E adonc los demònis me menacèron d'aquels torments, disent-me:
‘Tals torments sofriràs tu, si non creses nòstre conselh. Nos non te requerem autra causa sinón que tu laisses çò que as emprés ni començat {Ms fo 22v} de far e que te'n retornes; e nos te metrem defòras la pòrta ont tu èst intrat e te'n iràs sens mal sofrir.’
E ieu non los denhèi ausir ni lor volguí respondre res, ans me recordèc consí nòstre Senhor m'avia deliurat. E quand els veguèron aquò, els me gitèron contra tèrra, e me volguèron ficar clavèls per las mans e per los pès; e ieu apelèi lo nom de Jesú Crist filh de Dieu viu, per lo qual los demònis non me pògron far negun mal, ans fori deliure.