E ieu demorèi tot sol, vestit d'una rauba de la fe de Jesú Crist, e armat de tot mon poder de grand esperança d'aver victòria, amb grand contrición en mon còr de tots los pecats que a mi me podian recordar aver fachs, avent fermament tota ma esperança en Dieu, e suplicant-lo umilment
Aissí coma ieu estava assegut tot sol a la sala, e esperant la grand batalha dels malignes esperits, ieu ausigui sobdament un grand bruch, aissí coma {Ms fo 20r} si tot lo mond i fos ajostat per far un grand bruch e que cascun cridés en auta votz de son poder: non cresí que major bruch se pogués far, e si la virtut del cèl non m'agués gardat e los prodòms non m'aguesson ensenhat, ieu fora eissit de mon sen.
Aprés aquest bruch venc l'orribla visión dels demònis, car de totas parts d'aquela sala èran tan espesses que negun non los pògra comptar. E ieu los vesia ben en divèrsas e lajas fòrmas, e els me saludèron, e me regardèron, e dissèron-me, aissí coma per retrach:
‘Los autres òmes del mond que çaïns venon non venon pas entrò a la mòrt; e per çò te devem nos grand grat saber e redre plus grand gasardón e loguièr que als autres que nos retenem, ans tu doçament tu as mout ben servit, tu venes aicí sofrir torments per los pecats que as fachs e perpensats, per los quals {Ms fo 20v} tu auràs amb nos torments e grands dolors. Mas per çò que tu nos as servits,
E aiçò me disian els per me decebre e per menaças e per lausengarias; mas Dieus que me metia al còr e ieu los mespresava de totas las menaças, e non curava, ni jamai non fori embaït ni per unas causas ni per autras, ans me tenguí tot segur e ren non lor respondèi. E quand los demònis veguèron que ieu los mespresava de tot, se comencèron las dents a croissir dessobre mi, e feron grand fuòc en la sala, e lièron-me fòrt per los pès e per las mans, e gitèron-me al fuòc, e rosseguèron-me amb cròcs de fèr per los braces, e cridavan {Ms fo 21r} e bramavan per far-me major paor e per me mai espaventar. Mai Dieu, que d'esperança m'avia garnit, no'm laissèc oblidar lo sieu nom, ni çò que los prodòms m'avian dich e ensenhat, que ieu apelés lo nom de Dieu; e en aquesta manièira me defendèi a lor assaut. E tot primièr me gitèron al fuòc, mai tantòst que ieu nomnèi lo nom de Jesú Crist, tantòst ieu fori garit e tot lo fuòc s'escantic que non i demorèc pas una sola beluga. E quand ieu veguí aiçò, recobrèi còr e fori mout plus ardit que non èra davant, e fermèi mon còr que jamai plus non los dobtaria, pusque en apelant lo nom de Jesú Crist ieu los avia tots vencuts.