Corpus of Electronic Texts Edition
A Latin Dialogue of the Body and the Soul (Author: Robert Grosseteste [?])

section 2

Hic Anima loquitur Corpori.

    1. Juxta corpus spiritus stetit et plorauit
      et hiis verbis acriter carnem increpauit:
      'O caro miserrima quis te sic prostrauit
      quam mundus tam subito pridie ditauit.
    2. Nonne tibi pridie mundus subdebatur
      nonne te prouincia tota uerebatur?

      p.9

      quo nunc est familia que te sequebatur
      cauda tua florida iam nunc amputatur.
    3. Non es nunc in turribus de petris quadratis
      sed nec in palatio magne largitatis
      iaces nunc in feretro parue quantitatis,
      reponenda tumulo que minor est satis.
    4. Quid tibi palacia prosunt atque edes
      vix tuus iam tumulus capit septem pedes
      quemquam falsum iudicans ammodo non ledes
      est pro te nunc misera in inferno sedes.
    5. Ego que tam nobilis fueram creata
      ad similitudinem domini formata
      et ab omni crimine baptismo purgata

      p.10

      iterum criminibus sum coinquinata.
    6. Tu caro miserrima mecum es dampnata
      si scires supplicia nobis preparata
      vere posses dicere: heu quod fui nata!
      utinam ex utero fuissem translata.
    7. Nec est mirum fateor quia dum vixisti
      quicquam boni facere non me permisisti
      sed ad rea scelera multum me traxisti
      unde semper erimus in dolore tristi.
    8. In penis miserrimis sum et semper ero
      omnes lingue seculi non dicerent pro vero
      unam penam minimam quam infelix fero
      et habere (?) veniam amplius non spero.
    9. Ubi sunt nunc predia que tu congregasti
      excelsa palatia, turres quas fundasti
      gemme, torques, anuli quo vane portasti
      et nummorum copia quam nimis amasti.
    10. Quo sunt lectisternia maximi decoris
      vestis mutatoria varii coloris
      species aromatum optimi saporis
      vasaque argentea niuei candoris?

      11. p.11

    11. Non sunt queque volucres caro uel ferina
      non murene nobiles nec electa vina
      nam cignis et gruibus redolet coquina
      es nunc esca vermium, hec est vis diuina.
      talis peccatoribus imminet ruina.
    12. Tua domus qualiter modo tibi placet (?)
      eius grauis summitas super te nunc iacet
      iam clauduntur oculi, tua lingua tacet
      nullum membrum superest quod iam lucro vacet.
    13. Quicquid dudum vario congregasti more
      fraude, dolo, fenore, metu, uel rigore

      p.12

      longaque per tempora cum magno labore
      a te totum rapuit sors unius hore.
    14. Non circumdas modo amicorum choris
      cum per mortem cecidit flos tui decoris
      rumpitur et vinculum cuiuslibet amoris
      tue iam tristicia cessauit vxoris.
    15. In tuis parentibus ammodo non speres
      quia ipsis remanet que tu possideres
      et thesauri copia pro qua penas feres
      mortem tuam breuiter iam deplangit heres.
    16. Non credo quod mulier tua siue nati
      darent quinque iugera terre siue prati
      ut nos hic de medio qua sumus sublati
      a penis redimerent quas debemus pati.
    17. O caro miserrima quid es modo puta
      neque mundi gloria fallax et versuta
      repleta doloribus intusque polluta
      et veneno demonum nequiter imbuta.
    18. Preciosis vestibus non es nunc induta
      tuum valet pallium vix duo minuta

      p.13

      paruo lintheamine iaces involuta
      modo tibi pauperes non ferunt tributa.
    19. Et licet non sentias nunc tormenta dura
      scito quod suppliciis non es caritura
      nam testantur etiam scripturarum iura
      quod tormenta postmodum mecum es passura.
    20. Quia pater pauperum non eras, sed predo
      te rodunt in tumulo vermes et putredo
      tecum diu nequeo stare, iam recedo
      nescis ad oppositum respondere, credo.

p.14