ALIO in tempore, beati legatus viri, Lugaidus nomine, cognomento Laitirus, ad Scotiam jussus navigare proponens, inter navalia navis Sancti instrumenta utrem lactarium quaesitum inveniens, sub mari, congestis super eum non parvis lapidibus, madefaciendum posuit; veniensque ad Sanctum quod de utre fecit intimavit. Qui subridens inquit, ‘Uter, quem ut dicis sub undis posuisti, hac vice ut aestimo non te ad Hiberniam comitabitur. Cur,’ ait, ‘non mecum in navi comitem eum habere potero?’ Sanctus, ‘Altera,’ inquit, ‘die quod res probabit scies.’ Itaque Lugaidus mane postera die ad retrahendum de mari utrem pergit; quem tamen salacia noctu subtraxit unda. Quo non reperto, ad Sanctum reversus tristis, flexis in terram genibus, suam confessus est negligentiam. Cui Sanctus, illum consolatus, ait, ‘Noli frater pro fragilibus contristari rebus: uter quem salacia sustulit unda, ad suum locum, post tuum egressum, reportabit venilia.’ Eadem die post Lugaidi de Ioua insula emigrationem, hora transacta nona, Sanctus circumstantibus sic profatus, ait, ‘Nunc ex vobis unus ad aequor pergat; utrem, de quo Lugaidus querebatur, et quem salacia sustulerat unda, nunc venilia retrahens, in loco unde subtractus est repraesentavit.’ Quo Sancti audito verbo, quidam alacer juvenis ad oram cucurrit maris, repertumque utrem, sicut praedixerat Sanctus, cursu reversus concito reportans, valde gavisus, coram Sancto, cum omnium qui ibidem inerant admiratione, assignavit.
In his, ut saepe dictum est, binis narrationibus superius descriptis, quamlibet in parvis rebus, sude videlicet et utre, prophetia simul et virtutis miraculum comitari cernuntur.
Nunc ad alia tendamus.