Corpus of Electronic Texts Edition

La lamentation d'Irlande (Author: unknown)

poem 3

LAMENTATIO HIBERNIAE

• Languidus emorior; lachrymosas curro per undas,
  Pascor et ex lachrimis; fit mihi vita dolor.

  ---

  p.161

  Corde dolorifero mea mens deplorat Iernam,
  Cujus ab exitio gaudia nulla beant.
  5] Proscripti proceres, pompa et praeciosa sepulta
  Sacrilega lugent diruta diva manu.
  Post casus Iakob, post tristia fata Judaeae
  Nullibi par nostris luctua lingua legit.
  Grex sine pastore est, sine pastu. Pastor es unus,
  10] Christe; venito, juva! sternimur ore lupi.
  Parcito jam virgis; dura est qua cedimur ira.
  Curre, veni, sana vulnera, et ira ruat.
  En modo sacra videt prophanari Vesta, tremiscens,
  Virgineos Veneris dum videt esse thoros.
  15] Squalida cuncta patent tetris maculata ruinis;
  Quae fuerant praetii, trita rejecta jacent.
  Vir, mulier, faemella, senex, captiva juventus,
  Infantes et opes jam periere simul.
  Terra jacet sterilis; nulli dant gaudia messes;
  20] Bella, fames, pestis, quicquid et extat, obest.
  Siccine, Christe, tuis pharetris penetramur et arcu,
  Undique dum telis corpora nostra rubent.
  Dives, inops, dominus, ruralis, fortis et aeger,
  Clerus cum populo, portat uterque crucem.
  25] Sola favent pelagus, quia nostris fletibus undans,
  Et ventus, nostra voce ululante fremens.
  Caetera bella movent: caelum subsidia traxit;
  Saxa negant latebras, silva paludis opem.
  Obmutuere chori; notulis resonamus acutis;
  30] Organa nostra silent; cythara maesta canit.
  Sic sine fine dolor, sine spe tristitia, donec
  Ex Iberi redeat tristis et exul Hiber.
  Haec ipsi tulimus nobis, mala nostra tulerunt,
  Quae nunc expurgat justus in igne deus.
  35] Verte, reverte Syon! Pietas miserebitur olim,
  Si tua contrito crimina corde fleas.
  Haec tua culpa fuit: furtum, violentia, raptus
  Et praeter vires luxus inanis opum.
  Tu tibi crudelis, tibi perfida , Banva rebellis,
  40] Dum flerent viduae cum minorenne jugum.

  ---

  p.162

  Nullus erat redamantis amans, nulla unio rerum;
  Lex sine lege gemens; undique triste chaos.
  Prodiga vita fuit, bella intestina, tumultus:
  Finis et his nostris Mars, sua bella malis.
  45] Verte, reverte Syon! Tandem tua crimina plangas:
  Et feret auxilium, qui tulit ante plagas.
  Suspice vota, deus, de pulvere fusa tuorum.
  Ut semel ex nostris gloria vestra sonet,
  Surgite Hibernigenum divi, vigilate patroni;
  50] Perfida mens videat qua valeatis ope.
  Triste lacessentes sanctorum numina vincunt,
  Et nos sancticolo vincimur usque modo.
  Christe, juva, gregem revoca, sucurre colenti,
  Et semel emergant spes, amor atque fides.
  55] Si tu condones, vivet; vita esto sepulta:
  Si tu pro nobis, mox redivivet Hiber.
Finis.
24 octobre 1892.
R. Thurneysen.