Agus do ghluais Aoife a Síoth Fionnachaidh; agus a dúbhairet Aoife re a muintir iar sin: ‘Marbhaidh,’ ar sí, ‘ceathrar cloinne Lir ar ar tréigeadh mo grádhsa le n-a n-athair, agus do bhéar bhur m-breith féin dhíbh do gach maithios ar domhan.’ ‘Adh, idir,’ ar siad, ‘ní muirbhfighthear linne iad, agus is olc an gniomh do smuainis, agus budh misde thú a luadh.’